Adrián: “Custa moito cambiar a mentalidade e facer ver que é un deporte e que está recoñecido”
Nove veces campións de España, aí é nada. A última este mesmo ano. Adrián e Patricia levan nove anos bailando xuntos e parece que tal e como lles van as cousas, serán moitos máis. Adestran, dan clases, viaxan a Italia unha vez ó mes para formarse na mellor escola de baile do mundo,… En definitiva, viven por e para o baile deportivo. E non pensen que se queixan, como moito fano da falta de recoñecemento cara este deporte, que moitos aínda dubidan de que o sexa. |
Nome: Adrián Esperón Vidal (Pontevedra, 1989) e Patricia Martínez Pereira (Mos, 1990) Un lugar: Adri, Pontevedra. Patri, a praia. Un hobby: Adri, andar en moto. Patri, nadar. Unha comida: Adri, pizza. Patri, tortilla. Unha virtude: Adri, non ter vergonza. Patri, ter carácter. Un defecto: Adri, ser maniático. Patri, a cabezonería. Un soño: Adri, ser campión do mundo. Patri, que se cumpran os soños. |
Nove veces campións de España. Nove!!! Ademais dunha morea de subcampionatos e títulos a nivel nacional e internacional. Como se sente un con estas cifras ás costas?
Adri. A verdade é que é unha gran satisfacción. O traballo realizado ata o día de hoxe foi dando os seus froitos pouco a pouco e iso énchenos de ilusión e de ganas de continuar.
Patri. Ademais sempre te anima para intentar superar esas marcas.
O último campionato nacional que acadastes é o deste ano, o do 2014. Ademais do orgullo, tamén ten que supoñer unha gran responsabilidade…
Adri. Pois a verdade é que si, a medida que pasan os anos e vas gañando máis títulos, tes a máis responsabilidade porque tamén representas ó teu país nos campionatos internacionais e queres estar á altura en todo momento.
Patri. Claro, e aínda máis cando es o campión do ano pasado, a responsabilidade está aí.
Está pouco valorado o baile deportivo? Aínda se ve como un hobby sen importancia?
Adri e Patri. Pouco a pouco imos saíndo desa visión. Custa moito cambiar a mentalidade da xente e facerlles ver que é un deporte e que está recoñecido a través dunha Federación Española e outra Internacional. E que tamén está recoñecido polo Consello Superior de Deportes e agora o Comité Olímpico Español. Ou sexa, que é un deporte en si mesmo con varias entidades de moito peso detrás, pero isto aínda non se coñece o suficiente.
A estas alturas, e coa vosa traxectoria, aínda tedes que defender o baile nese senso? Cústalle á xente velo como unha modalidade deportiva?
Adri e Patri. Si. Custa que se fagan a idea de que é un deporte en toda regra. Aínda non se ve como tal pero así é. Ten as súas normas como calquera outro, e a súa Federación. Aí estamos, loitando para que esta visión cambie.
Vos sodes campións dos 10 bailes, non? Como vai isto?
modalidade que inclúe estándar e latino, non si? Ou sexa, todos os bailes. Pero cales son as vosas especialidades? Cal é o voso punto forte?
Adri e Patri. Así é, somos campións dos dez bailes e tamén da modalidade Standard, que é a que poderíamos dicir que é o noso forte. Os dez bailes é o nome que se lle da á modalidade que inclúe todos os bailes, de Standard e Latino.
Se non me equivoco levades preto de 10 anos bailando xuntos, pero os dous bailabades xa antes con outras parellas. Por que empezastes? Sobre todo Adrián, porque naquel momento o propio da súa idade sería darlle patadas ó balón…
Adri. Pois agora levamos nove anos bailando xuntos xa… Eu empecei ós nove anos, nunhas clases de iniciación no Casino Mercantil en Pontevedra. E a partir de aí as cousas foron xurdindo pouco a pouco. Os que empezaron foron meus pais realmente, e eu acopleime e fun con eles. Dende entonces xa non o deixei nunca…
Como vos fixestes parella de baile? Como se decide iso? Simplemente polas vosas condicións que tedes como bailaríns, ou ten que haber algo máis…
Adri. Bueno, eu pedinlle a Patri facer unha proba naquel entonces, nove anos atrás, e ela xusto se deixara coa súa parella anterior. Eu pedinlle bailar e aceptou. As condicións que hai que ter son, fundamentalmente, ter moitas ganas e ilusión, despois están os aspectos máis técnicos como poden ser a altura, o peso,… E por suposto a química. Hai que valorar moitas cousas.
Pero que é o máis importante para que a parella funcione, cal é a base?
Adri. Para arrancar, o primeiro que ten que ter unha parella é un obxectivo común. Ter o mesmo obxectivo e as ganas de traballar e de loitar xuntos por cumprir ese obxectivo.
Patri. E como se di sempre, esa química e ese feeling que non se sabe moi ben a que se debe pero que hai que ter.
O baile obriga a traballar moitas horas xuntos e tamén moitas por separado. Como é o voso adestramento?
Adri y Patri. Adestramos tres horas diarias xuntos e despois una ou dúas horas máis por separado. O adestramento é tanto técnico como físico.
Si porque ademais, tamén facedes outras actividades para estar en forma para o baile…
Adri y Patri. Si, nadar, correr, bicicleta e pilates son outros elementos fundamentais para estar en forma e poder levar os adestramentos e as competicións en condicións.
E tamén estades recibindo clases en Italia. Como é iso? Onde? Cando? Con quen? Por que? Todo! (Risas)
Adri y Patri. En Italia atópase a mellor escola do mundo de baile deportivo. Alí están os mellores bailaríns e os mellores profesores neste momento. Imos alá unha vez ó mes polo menos, e adestramos e asistimos a clases con Paolo Bosco e Silvia Pitton, que é sete veces campioa do mundo. Alí é outra cousa… É outro mundo!
Queda tempo para facer algo máis? Estudos, traballo ou dedicación exclusiva ó baile?
Tempo para outras actividades a verdade é que queda pouco, sempre andamos dun lado para outro con moitos viaxes, e entre adestramentos e dar clases… Case quedamos sen tempo para nada máis. Grazas a Deus só nos dedicamos ó Baile Deportivo.
Porque, pódese vivir del?
Adri y Patri. Pódese vivir e moi ben a verdade, como de calquera outro traballo. Tes que currar moito e traballar duro pero pódese vivir comodamente.
Agora co verán estades un pouco máis relaxados en canto a competicións e demais, pero en agosto é o German Open así que moito non se pode baixar a garda… porque é unha proba importante, non?
Adri y Patri. Bueno, ó final, relaxados o que se di relaxados nunca estamos… Agora mesmo estamos en Italia, precisamente, onde nos estamos preparando para estas próximas competicións, así que isto é un sen vivir! (Risas)
E despois en novembro os Mundiais. Que significa para vos representar a España no Mundial?
Adri. Representar ó teu país nun evento destas características é un orgullo e unha satisfacción inmensa. É un dos momentos máis bonitos da tempada a verdade…
Patri. Un séntese moi orgulloso, é unha satisfacción moi grande, pero volvemos ó tema da responsabilidade tamén…
Isto é o máximo ó que se pode aspirar, non? Ou sexa, é estar no máis alto…
Adri. Pues si, como competición é estar no máis alto, e agora hai que seguir loitando para chegar ó máis lonxe posible.
O que non é, é deporte olímpico. Por que non o é? Algunhas protestas neste senso xa houbo, credes que poderá chegar a selo algún día?
Adri. Chegará a selo, estou completamente convencido. Xa dimos un paso moi importante en España que foi colocarnos dentro do Comité Olímpico Español, e iso xa é moito gañado. Internacionalmente o baile deportivo xa participa nos World Games, onde se atopan todos aqueles deportes que están fora das Olimpíadas pero que apuntan a estar dentro algún día. Eu estou seguro de que chegaremos.
Bueno rapaces, e para rematar, falemos de obxectivos. Que obxectivos vos marcades para ese Mundial do que falabamos que está aí á volta da esquina?
Adri y Patri. Nos Mundiais o obxectivo é o mesmo todos os anos, porque o que queremos e seguir subindo e acadar sempre un posto mellor que o anterior, así que se conseguimos isto, misión cumprida.
E cun pouquiño máis de marxe? Como vos vedes, ou como vos gustaría vervos, a medio – longo prazo?
Adri y Patri. Esta está clara, as Olimpíadas.
Moita sorte e moitas grazas por falar con nós!