A defensa de Basterra descríbeo como un bo pai e rexeita que coñecese a sedación

Un bo pai que “amaba con loucura” a súa exmuller, Rosario Porto, e que o día 21 de setembro de 2013 quedou “sen nada”. Así é como describiu a avogada defensora de Alfonso Basterra, Belén Hospido, ao seu patrocinado nun emotivo alegación na que apelou á memoria da nena e á falta de “probas de cargo” para demostrar que o acusado participou na sedación ou morte da súa filla.

Na última das xornadas do xuízo polo asasinato de Asunta Basterra, Belén Hospido dixo ao xurado estar “plenamente convencida” de que Alfonso “non matou a súa filla” e recordou a importancia de valorar a “presunción de inocencia” nun caso como este, que ten “moitos misterios” e “nada contundente”.

Así, Hospido reiterou que “non existe proba de cargo” contra o seu defendido e que, se se lle acusa de estar a tarde do crime en Montouto é porque “se non estaba en Teo non lle cadraban as contas ao xuíz instrutor”.

A avogada considerou ao seu defendido vítima das “conxecturas, impresións e intuicións” dunha investigación que “non foi estrita e rigorosa” e na que “non se tratou a todo o mundo por igual”.

COMPROU ORFIDAL

Alfonso Basterra “comprou o Orfidal, é un feito admitido”, apuntou Hospido quen, non obstante, engadiu que era “non para el, senón para Porto. “Iso ten que ser verdade, porque quen non comprou nunca Orfidal foi Porto, que tiña dúas caixas e que o estivo a tomar todo o mes de agosto e parte do de setembro”, espetou.

Non obstante, asegurou que o seu defendido “non estivo a facer abasto para darllas a ninguén” e realizou un cálculo dos comprimidos que Porto puido tomar dende o 30 de xullo, sumados aos 24 dos que aínda dispoñía a 27 de setembro e que suman os 125 que admite adquirir nos meses anteriores á morte da menor.

Alfonso Basterra “non tiña motivos para pensar que se estaba a producir un feito estraño”, dado que “non foi alertado” dos supostos episodios de sedación e falou coa súa exmuller de administrar un antihistamínico á nena pola súa rinite alérxica.

“Talvez a nena non estaba ben, pero de aí a poder asegurar cientificamente que tomara Orfidal hai un mundo”, indicou Hospido en relación aos episodios de sedación que narraron varios profesores, aínda que sen negar que as análises do pelo deron como resultado que consumira cantidades periódicas de dúas benzodiacepinas.

Aínda que negou suxerir que Porto “fixera algo malo”, a avogada de Basterra situou a nena coa súa nai os días previos a non acudir en clase ou acudir sedada e puxo en dúbida a declaración “non tan espontánea” da profesora de violín á que Asunta dixo que a súa nai daba “uns pos brancos”.

A maiores, expuxo que, o seu “un está ensaiando a morte dunha filla, levala a clase para que alguén poida apreciar que a nena ten uns síntomas é do xénero bobo”.

NA CASA TODA A TARDE

Belén Hospido tamén ratificou que Basterra pasou toda a tarde na que desapareceu e morreu a nena na súa casa e precisou que “ter coartada non é unha obriga”.

“A xente queda nas súas casas, pasa horas sen falar con ninguén”, apuntou a avogada, que puxo en dúbida tamén o testemuño da moza que dixo ver ao seu defendido con Asunta esa tarde na rúa. “Non mente, di o que cre que viu, pero se equivoca de día”, aventurou a letrada.

A maiores, “aínda que Alfonso mentise e saíse de casa”, dixo, “segue sin estar en Teo” e “séguelle sin dar o Orfidal”. Coas probas sobre a mesa, destacou, non se pon de manifesto que o pai viaxase esa tarde á casa de Montouto.

Belén Hospido mantivo que o seu defendido colaborou en todo momento coa instrución e só comezou a non facilitar datos a partir do catro de outubro e por recomendación da súa letrada a raíz das filtracións que saían en prensa sobre o caso.

Para a letrada, as cordas da casa e as da pista forestal non teñen relación e o cadáver da nena non podía estar na pista dende as 21.00 horas, dado que concede total credibilidade ao veciño que a media noite non o viu.

UN HOME “ENGANADO”

A parte final do seu alegado foi de especial emotividade. Nela, Hospido referiuse a Basterra como un home que “descobre despois de 16 anos de matrimonio feliz que a muller á que amaba con loucura o enganou”.

O matrimonio, recordou, permitíalle “vivir coa súa filla nun ámbito cómodo e axeitado”, coas súas “necesidades económicas cubertas”, e co divorcio “pasa a ser un home só”.

Aínda que o acusado “cumpría o perfil de amo de casa” que “sacrifica a súa carreira” pola da súa muller e pola súa familia”, Basterra “non pediu nin un euro” tras o divorcio e Porto “cambiou o fecho -da casa familiar- ao día seguinte”.

“Non foi doado pasar de todo a nada”, defendeu a avogada, que asegurou que Basterra “estaba tolo por ela” e, aínda que hai testemuños que apuntan a comportamentos violentos coa súa exmuller, “ninguén, absolutamente ninguén, di que fora mal pai”.

Hospido non vai ningún interese polo cal Alfonso quixese que a súa filla morrese, dado que era precisamente “o que tiña en común” e que o “vinculaba” con Porto. Por iso, destacou, o 21 de setembro “quedou sen nada”.

Basterra se “xoga” neste xuízo, ademais da súa liberdade, “poder chorar a súa filla”, “non seguir vendo a súa vida privada publicada na prensa” e “poder chegar a investigar nalgún momento quen é o autor da morte” de Asunta.

“Necesitamos que remate este proceso e que saian absolvidos para investigar a morte da súa filla e intentar refacer a súa vida”, apuntou Hospido, ao tempo que recordou que, se ben para moitos “Asunta empezou a existir o día que morreu”, para os seus pais é “moito máis”.