A incerteza agudiza o pesar dos veciños de Muros

Horas despois do naufraxio do ‘Santa Ana’, na parroquia de Abelleira e a aldea de Tal, na localidade coruñesa de Muros, de onde son naturais os tripulantes galegos deste buque de bandeira portuguesa pero armador tamén muradano, solo se fala da “desgracia” que tocou nun pobo “normal”, pero mariñeiro “de toda a vida”.

A incerteza que xera o seguimento, dende a distancia, das tarefas para tratar de acceder ao interior da embarcación agudiza a tristura e pesar entre os conveciños destes catro homes, tres deles de Abelleira e un de Tal. A resignación leva case todos os habitantes de Muros a constatar o feito de que “o mar é o mar, e nunca se sabe con el”.

“Sequera, polo menos, agora que aparezan. Que veñan todos”, expreso, visiblemente afectada, unha prima de Manuel Indalecio Mayo Brea, o corpo sen vida da cal é o único que foi recuperado e identificou.

Xunto aos catro galegos ían no barco embarrancado fronte á costa asturiana dous mariñeiros de nacionalidade portuguesa e dous indonesios.

A familiar de Manuel Indalecio, ao igual que un novo que comenta xunto a outros veciños a traxedia, fai fincapé nas numerosas relacións de parentesco que existen en Abelleira, un dos primeiros núcleos de casas á entrada da localidade costeira, na ría de Muros e Noia. “Estamos todos mesturados”, comenta ela. “Todos nos coñecemos… se somos uns 300 habitantes”, subliña o rapaz.

“ENORME PENA”

Ningún deles quere dar os seus nomes e destacan os xornalistas a “enorme pena” e “desgracia” ás que están a facer fronte.

Xa poucos recordan con detalle a última traxedia similar, sucedida fai polo menos 20 anos, co ‘Zizurkil’, do que, tras o seu afundimento, dunha tripulación composta por oito persoas, unicamente se recuperou o corpo sen vida do patrón. O caso do ‘Lasana’ veu despois.

Apenas uns metros antes de Abelleira, en Tal, na tarde deste luns xa non quedaban veciños que se deixen ver polos camiños nin pola estrada principal de entrada ao pobo, despois de que, a primeira hora, algúns deles expresasen a súa tristura ás cámaras de televisión. De aquí era Lucas, o máis novo dos mariñeiros do ‘Santa Ana’.

Nun dos dous bares de Abelleira, non obstante, un grupo de novos reúnese en torno a un par de mesas nesta xornada de sol e temperaturas primaverais. Os rostros non son os da tarde anterior, cando, con motivo do aniversario do fillo de Lucas, varios amigos celebraron xuntos esa efeméride.

UN PATRÓN “EXPERIMENTO”

A outra cafetaría desta parroquia permanece pechada e na vivenda familiar contigua, baixo as persianas case baixadas de todo, a parella da filla do mariñeiro supervivente explica que non lle apetece falar cos xornalistas.

O seu sogro, patrón “moi experimentado”, segundo o responsable da confraría de Muros, segue ingresado. “Non nos deixan falar con el ata que vexa aos psicólogos”, comenta o noivo da súa filla.

O ‘Santa Ana’ volvera á costeira de especies peláxicas do Cantábrico Noroeste despois de varios meses de inactividade. Coincidindo co fin de semana e o regreso a porto para descargar as capturas, os seus tripulantes levaban uns días nos seus fogares, “para estar coa familia”, comenta o mozo do bar.

A prima do único falecido muradano identificado polo momento cruza a nacional e atópase con outras dúas mulleres, que lle preguntan: “¿Sabe algo?”. “Nada”. As noticias apuntan a unha complicación da situación, o que que os mergulladores baixen impide e accedan ao barco, algo que recoñece o propio patrón maior da confraría de pescadores de Muros, Daniel Formoso.

CON “TODA A TECNOLOXÍA”

Formoso altérnase para atender ás chamadas telefónicas e aos xornalistas que traballan dende a explanada do porto muradense. Asegura que o ‘Santa Ana’ tiña “toda a tecnoloxía” pero descoñece se no momento do sinistro ía co piloto automático. Con todo, chama a atención sobre que a zona onde embarrancou ten unha forte “rompente”.

Como os pescadores ían faenar a uns poucos quilómetros de Avilés, de onde partiu o barco de madrugada, a tripulación “adoitan ir durmido nos seus camarotes”, afirma.

Tamén indica que o armador, ‘Pepe do Cuco’, como é coñecido na localidade, ten outros tres barcos. Hai uns vinte anos, un deles tivo un accidente “gordo”, pero o patrón maior evita entrar en detalles.

Ninguén en Muros se pronuncia con certeza sobre as posibles causas do accidente. “Tivo que ser un fallo de seguridade humano”, di outro veciño que prefire permanecer no anonimato.