O Sergas é condenado a indemnizar con 20.000 euros a unha lucense por erro de diagnóstico nun caso de cancro

O Xulgado do Contencioso Número 2 de Santiago condenou ao Servizo Galego de Saúde (Sergas) a indemnizar con 20.000 euros á filla dun veciño de Chantada (Lugo) por erro de diagnóstico nun caso de cancro con resultado de morte no Complexo Hospitalario Universitario de Santiago (CHUS).

Así o informou a Asociación O Defensor do Paciente, que explicou que “confundiron un mesotelioma cun cancro de páncreas”, polo que o Sergas deberá abonar 20.000 euros á filla de C.L.T., de 70 anos de idade, de Chantada, “por un erro de diagnóstico nun cancro terminal”.

Segundo explica a asociación, os feitos sucederon cando lle foi diagnosticado en setembro de 2006 un cancro de próstata, polo que foi tratado “con bloqueo hormonal completo e radioterapia”.

En xaneiro de 2007 realizóuselle un TAC ao paciente no que o criterio diagnóstico cambia, segundo lembra O Defensor do Paciente, e diagnostícanlle un cancro de páncreas no Complexo Hospitalario Universitario de Santiago, programando para o tratamento de devandito cancro diversos ciclos de quimioterapia.

“O diagnostico de cancro de páncreas realízase unicamente en base a unha citoloxía, proba que non é a adecuada pola súa sensibilidade e especificidade para realizar este tipo de diagnóstico”, defende a asociación, que lembra que en maio de 2007 comeza o paciente seis ciclos de quimioterapia para tratar o seu cancro de páncreas.

Durante o tratamento pautanse varios TAC, tras os que se informa ao paciente de que a enfermidade “progresaba favorablemente” e no mes de marzo de 2008, o paciente ingresou en dúas ocasións polo Servizo de Urxencias do CHUS, por dor abdominal, debido ao que lle diagnosticaron broquitis, despois do que foi dado de alta e remitido ao seu domicilio.

INTERVENCIÓN

Unha vez no seu domicilio, “dada a persistencia do malestar xeral que presentaba, o paciente acode ao Servizo de Urxencias do Hospital Comarcal de Monforte, onde é intervido de urxencia de colecistitis aguda o 12 de marzo de 2008″, sinala O Defensor do Paciente.

Ao paciente e á súa familia, segundo precisa a asociación, infórmaselles no Hospital de Monforte nese momento de que “o páncreas está perfecto, que o cancro de páncreas non existe, que é un erro de diagnóstico, (así se fai constar no informe de radioloxía de marzo de 2008: Páncreas sen lesións focais”. Ademais, indican que o cancro se manifesta no mesotelioma peritoneal, como resulta do informe anatomopatolóxico de marzo de 2008. “É dicir, tras a práctica dunha biopsia, chégase ao diagnostico de certeza, biopsia que non se practicou no CHUS”, engade.

Así mesmo, sinala a asociación que se informa ao paciente de que os ciclos de quimioterapia que recibiu non serviron para nada e que o cancro primario era o do mesotelioma, e que, por tanto, perdéronse dous anos de loita contra a enfermidade que, de modo silente, estaba a desenvolverse ao non estar diagnosticada nin tratada, sendo tratada outra que non existía”.

O paciente estivo 23 días ingresado no Hospital Comarcal de Monforte, sendo remitido ao CHUS para valoración do tratamento do cancro do mesotelioma peritoneal.

“HOUBO UN ERRO”

Segundo sinala o avogado da familia, Cipriano Castreje, avogado “sen dúbida houbo un erro de diagnóstico e as probas practicadas non foron as que tiñan a sensibilidade e especificidade adecuada para facer un diagnostico máis preciso” e “así beneficiarse o paciente dun tratamento máis adecuado e, desde logo, a enfermidade non progresase”.

Tratóuselle en base a un “diagnóstico de sospeita que non chegou a ser confirmado, ou de certeza inconcreta, non era un cancro de páncreas era un mesotelioma estadio catro”, abundou, para engadir que as probas practicadas a este paciente “tiñan un alto índice de falsos positivos; a citoloxía ten moita menos sensibilidade que a biopsia”.

“Houbo un erro en diagnóstico nun hospital de terceiro nivel como o Hospital Clínico de Santiago. Se se realizase unha biopsia no ano 2007 diagnosticouse o mesotelioma, e sóubose o estadio exacto, neste caso o mesotelioma diagnosticouse en Monforte en estadio 4, e non se sabe se o cancro podería estar en estadio 1, 2, 3 ou 4 cando se fixo a citoloxía porque o problema da citoloxía é que ten moitas limitacións”, segundo indica a asociación en referencia ao sinalado polos peritos.

“Non se diagnosticou o mesotelioma porque non se fixo a biopsia e baseáronse unicamente na citoloxía. O paciente faleceu do mesotelioma meses máis tarde do seu diagnostico”, lembra.

A sentenza sinala, segundo destaca a asociación, que si se debe de recoñecer o dereito da parte actora a ser indemnizada”, concorrendo o nexo causal exixible para declarar a responsabilidade patrimonial pola asistencia sanitaria prestada”.

“Pero non se pode prescindir das circunstancias concorrentes, da grave patoloxía que tiña o paciente, do tratamento paliativo que levaba a gravidade de tal patoloxía e, en concreto, da diferenza de supervivencia entre o carcinoma de páncreas e de mesotelioma, supervivencia que en moitos casos é reducida e limitada, por iso indemniza coa suma de 20.000 euros á filla do falecido”, conclúe.