Cristóbal Rodríguez: “Vou a dalo todo para estar en Río 2016, sería cumprir un soño”

Acabas de volver de Moscú, dunha das probas máis importantes da tempada, a Kremlin Cup. Como che foi?

A verdade é que a competición foi ben, acabei no posto 23 e tendo en conta que viña de gañar o Campionato de España unha semana antes e que estamos a preparar o Campionato de Europa dentro dunhas semanas, pódese dicir que foi un bo posto.

Agora queda o máis importante, apurón final da tempada…

Si, agora mesmo estamos case ó final da tempada, quedan as dúas probas máis importantes; o Campionato de Europa e Campionato do Mundo nos que espero manter o nivel de competición que veño facendo esta tempada.

Entón a próxima cita cando é?

A mediados de xullo, no Campionato de Europa Sénior en Budapest, espero facer un bo papel alí.

Cales eran os teus obxectivos para este ano?

O obxectivo principal da tempada era coller un bo ranking mundial en categoría sénior, e actualmente son o número 60. O ranking é importante de cara á clasificación para os Xogos Olímpicos de Río 2016. E iso era o máis importante.

Ves de acadar, hai nada, a novena posición na Copa do Mundo, que se di pronto! Supoño que orgulloso, non? Que se sente nese momento?

Si, a verdade é que foi un campionato difícil. Empecei a esgrima moi mal, pero conseguín recuperar puntos e subir á quinta posición. Mantívenme aí entre a natación e a hípica, e despois saía quinto para a que miña peor proba, que é a combinada, e conseguín aguantar nunha boa novena praza. Foi un momento realmente especial.

Cal dirías que foi o teu mellor momento como deportista?

A medalla no campionato de Europa Xuvenil en Turquía

E o peor?

No ano 2008, cando rompín un pé adestrando carreira unha semana antes da final do Campionato de España, perdín toda a tempada.

Entón Cristóbal, falamos das Olimpíadas xa?

O obxectivo final sempre son as Olimpíadas, non penso que sexa cedo, só faltan dous anos e menos de un para que empece a clasificación. Cando se fala dun obxectivo así dous anos non é demasiado tempo.

“Sobre todo humildade, humildade e humildade”. É unha frase túa, vese que non che gusta presumir. É a humildade un valor importante nun deportista?

É un valor importante na vida, moitas veces o peor inimigo dunha persoa é o seu propio ego, que é o que non lle permite avanzar.

E precisamente avanzar é o que non deixas de facer ti… Comezar, comezaches co triatlón, non si? Como é que remataches no pentatlón?

En Galicia a Federación Galega leva os dous deportes, empecei polo triatlón porque era o que se facía nas escolas, pero en canto me empezaron a amosar o pentatlón axiña me decantei por este.

É un deporte duro. De feito son cinco deportes para ser exactos. É unha das competicións máis duras que hai?

Case todos os deportes son duros, o que fai diferente ó pentatlón é a súa variedade física, técnica e psicolóxica. Encaixar todos estes elementos é a maior complicación deste deporte.

Cal é a disciplina que máis che gusta? Cal é o teu forte?

A esgrima ata hai pouco non era precisamente un dos meus puntos fortes, pero ultimamente estou subindo moitos puntos nesta proba e permíteme saír nunha boa posición.

E a que menos? A que peor levas?

Correr. Correndo tiven moitas lesións e non puiden adestrar cunha boa continuidade, polo que o certo é que teño un handicap nesta disciplina.

Que é o máis importante no pentatlón? Cal dirías que é a clave aquí?

Agora mesmo as probas da natación e hípica estanse convertendo nun trámite, xa que todos os atletas están nunhas marcas moi similares. Partindo desta igualdade, a esgrima e a proba combinada son a clave. Unha boa actuación na esgrima permíteche saír arriba e así na carreira ganar a competición.

Como compaxina un o adestramento de cinco deportes? Hai tempo para todos?

Non é tarefa sinxela, hai que combinar as cargas entre todos eles para render en todos.

Como é o teu día a día? Cantas horas adestras?

Pois o meu día comeza ás 6 da maña coa natación, as 9:30 hípica e ó rematar combinado, as tardes están reservadas para a esgrima. Ó final sae un total dunhas 7 horas diarias de adestramento.

Pero compaxinalo cos estudos ou co traballo será imposible… Queda tempo?

Estou estudando arquitectura, agora empezarei cuarto pero a verdade é que non está resultando fácil, sobre todo a asistencia ás clases. Pero bueno, de momento estouna facendo sen problemas.

E a nivel físico como consegue un que o corpo renda? Aínda por enriba, se non me equivoco, ti es asmático, non che pasa factura isto?

O noso corpo é moi agradecido, hai que coidalo cada día para conseguir un bo rendemento. Coa asma sigo usando un 75% do meu pulmón, pero grazas precisamente ó deporte teño uns pulmóns máis grandes que os dunha persoa da miña estatura e peso, polo que consigo respirar ben.

Cal é a túa base nestes momentos? Onde te atopas?

Estou vivindo en Barcelona, levo 8 anos adestrando no CAR de Sant Cugat del Vallés, e a verdade é que é unha gran axuda adestrar nun centro de alto rendemento. É a maneira de poder ter todo ó alcance.

Que é o máis difícil de todo, o que máis costa? As horas de adestramento, as viaxes, estar lonxe… Que é o máis duro?

As peores etapas son as de pre tempada, poden ser moi largas e ó non haber competicións non ves resultados. Pero tamén é a parte máis importante da tempada xa que deses adestramentos vívese todo o ano. O tema de estar lonxe da casa é duro tamén, falo cada día coa miña familia aínda que ás veces si que se fai máis difícil e gustaríame estar con eles.

Alguén a quen admires?

A Michael Phels!! É un gran atleta, sempre con ganas de máis e con ese gran espírito de competición.

Vémonos nas Olimpíadas, logo?

Esa é a idea, vou a dalo todo para estar en Río 2016, sería cumprir un soño.

Moitas grazas por conversar connosco Cristóbal.