Os irmáns de Basterra aseguran que o portátil estaba no piso durante o rexistro

Os irmáns de Alfonso Basterra aseguraron que o ordenador portátil do acusado de matar á súa filla Asunta estaba no seu piso de Santiago durante o rexistro que se efectuou aos poucos días do achado do cadáver da menor, o 21 de setembro de 2013 nunha pista forestal de Teo (A Coruña).

“Iso foi o máis rechamante: o ordenador nin o tocaron nin o levaron nin nada”, afirmou por videoconferencia José María, o irmán de Basterra, que, a pesar de non estar presente en devandito rexistro, si soubo destas circunstancias a través da súa irmá Rosa, segundo contou.

Esta, pola súa banda, respondeu afirmativamente ás preguntas da avogada de Alfonso sobre se este lles pediu tanto a el como ao seu irmán que colaborasen cos investigadores. “Si, claro, díxonos que se nos preguntaban… que axudásemos en todo, claro”, sinalou.

Ademais, lembrou como, na vivenda, nun momento determinado colleron o ordenador pensando que se trataba da funda baleira. “E ao ver que pesaba, volvémolo a deixar alí, pegado á parede”, apuntou Rosa Basterra.

MEDIA HORA DE REXISTRO

A irmá do acusado de asasinato xunto á súa exmuller Rosario Porto indicou que durante o rexistro había ao redor de dez persoas no piso de Alfonso, de pequenas dimensións, e que a ela non lle fixeron abandonar o inmoble, polo que permaneceu sobre unha “media hora” sentada no sofá, desde onde podía observar o portátil “todo o tempo”.

Lembrou que nun momento dado un garda civil preguntou por unha bolsa de viaxe na habitación de Basterra, que ela dixo que lle pertencía, e tamén se interesou por unhas pastillas que había no cuarto de baño, “para a alerxia”.

A este respecto, corroborou que Alfonso Basterra era alérxico “desde rapaz”. Pero polo que “nunca” preguntaron, segundo dixo a súa irmá, é polo portátil de Alfonso.

UNHA BOLSA DE ROUPA XUNTO AO PORTÁTIL

Logo, ela foi a encargada de preparar unha bolsa de viaxe con roupa da súa irmá “por se o ingresaban en prisión, para que lla levase”. Contiña “roupa, zapatos, calcetíns roupa interior…”, relatou.

Segundo a súa versión, deixou esta bolsa xunto ao ordenador, co cal quen fose buscar a bolsa, “tíñao que ver á forza”.

CRE QUE O DIXO

Sobre se contou estes feitos, dixo que si, “a parte” de aos seus amigos e ao seu pai, tamén “nunha conversación telefónica” que pensou que non estaba a ser gravada e que acabou sendo emitida por unha televisión.

Ademais, ás cuestións da acusación popular, lembrou que acudiu a un cuartel da Garda Civil en País Vasco, xa ao seu regreso, para porse “a disposición” e actualizar o seu estado. “E comentei coa persoa que me atendeu e creo lembrar que comentei o do ordenador, non estou segura”, dixo.

“UN SEGUNDO ORDENADOR”

Previamente declarou o irmán de Alfonso Basterra, quen comentou que o portátil estaba “encima do chan, apoiado nuns libros, á beira do ordenador” durante a súa estancia no piso de República Arxentina, do que se foi antes que a súa irmá (polo que non asistiu ao rexistro).

Por iso, no interrogatorio da acusación popular, advertiu que el durante os tres meses que se falou do portátil “pensaba que buscaban un segundo ordenador, incluso un segundo móbil”. “Como vou pensar que despois dun rexistro estaban a buscar ese ordenador. Mesmo pola televisión dicían o outro ordenador”, incidiu.

ALBÓNDIGAS E CHAMPIÑÓNS

Noutra orde de cousas, José María Basterra explicou outro aspecto ocorrido ao termo da cerimonia no tanatorio. “Fomos todos a casa de Charo Porto. Chegou a hora para comer e comentaron que ían chamar á pizzaría por terceiro ou cuarto día. Eu lembrei que había comida na neveira de Alfonso; a miña profesión é cociñeiro e eu a comida cóidoa moito… Puiden eu dicir por que non vou a casa e a traio”, relatou.

Así, asegurou que levou as albóndigas que o pai de Asunta preparara e tiña gardadas na neveira, así como “o famoso revolto de champiñóns”. No frigorífico (non no conxelador), ademais, había “algo de queixo, pito fresco e uns poucos espaghetis”, segundo apuntou.

AMIGA DO IRMÁN

El, de volta a Canarias, reuniuse cun grupo de amigos, que lle deron “ánimos”, segundo indicou, a continuación, unha amiga do irmán de Alfonso Basterra que tamén compareceu a través de videoconferencia.

Esta testemuña declarou que viu a José María a mesma xornada en que volveu ás illas, de noite, nunha reunión dun grupo de amigos, pero non puido precisar as datas ante as preguntas do fiscal.

A MORTE DA SÚA SOBRIÑA

Ambos, tanto José María como Rosa, rememoraron como se decataron da morte da súa sobriña, a través de chamadas telefónicas avisando dos feitos a partir das cales souberon dun Alfonso que “non podía falar”, entre “prantos”.

Durante a súa estancia en Santiago, aloxáronse os dous no piso do seu irmán, mentres el quedaba nun dos seus amigos. Só había un xogo de chaves, segundo aseveraron, polo que un deles permanecía sempre en casa, de acordo co seu relato.

A declaración dos irmáns de Alfonso Basterra contradise coa da Garda Civil, segundo a cal o ordenador non estaba no piso nun primeiro rexistro.