O xurado cre que Alfonso Basterra tamén viaxou a Montouto

No seu veredicto, emitido por unanimidade, o xurado popular do caso pola morte de Asunta tivo que posicionarse sobre algún dos puntos máis controvertidos do crime. Así, segundo as súas conclusións, apoian a tese de que existía un plan acordado por ambos os dous pais para sedar e matar a súa filla que se prolongou no tempo e que Alfonso Basterra viaxou a tarde dos feitos xunto con Rosario Porto e a vítima ata a vivenda de Montouto.

Así, os xurados consideran probado que tanto Alfonso Basterra como Rosario Porto executaron un plan acordado para subministrar á súa filla “repetidamente” dose de lorazepam polo menos tres meses antes da súa morte, algo que apoian baseándose en numerosos testemuños e probas.

Entre elas, destacan as declaracións de ambos os dous acusados, as versións das profesoras que viron a Asunta con síntomas de sedación, os documentos relacionados coa farmacia na que se comprou o Orfidal, os informes toxicolóxicos e de bioloxía do cadáver ou as narracións de testemuñas próximas á vítima.

Neste sentido, o presidente do xurado destacou que “ambos os dous pais recoñecen chegar a un acordo para administrar un antihistamínico” á nena, e, non obstante, “ambos os dous delegan responsabilidades á hora de concretar quen administrou o medicamento”.

Por outra banda, recordou, as persoas próximas á nena recoñecen que “tiña unha saúde excelente” e que non viviron “ningún episodio de alerxia”. Os antihistamínicos, engadiu, non foron atopados nas análises de cabelo que si detectaron lorazepam.

O xurado concedeu especial interese á compra de Orfidal por parte de Alfonso en “estraña coincidencia” cos “episodios de sedación” e á xornada do 18 de setembro -cando non foi a clase-, na que ambos os dous dixeron que Asunta durmira na casa da súa nai, algo desmentido por Porto á coidadora da nena. “Iso demóstranos que actuaron de mutuo acordo”, concretaron.

ALFONSO FOI A MONTOUTO

Sobre o momento da administración do sedante o día da morte, o xurado considera probado que foi na casa de Alfonso Basterra, entre a hora da comida e as 17.00 horas, baseándose nas declaracións de ambos os dous, as gravacións da cámara na que Asunta se ve deixando a casa do seu pai e en análise toxicolóxica.

Tamén consideran probado que Rosario Porto e Asunta foron esa tarde a Montouto e conceden especial credibilidade á declaración da moza que dixo ver esa tarde na rúa a Alfonso Basterra coa súa filla.

Segundo se leu en sala, o xurado considera que o lugar onde a testemuña viu a Basterra con Asunta está “próximo” a onde Porto dixo deixar o coche mentres subía ao seu domicilio para recoller a nena e unha bolsa. “Rosario Porto non recolleu á nena na casa porque estaba na rúa con Alfonso Basterra”, apunta o xurado, que non vai “nada que indique que -Alfonso- regresou ao seu domicilio” despois deste episodio.

O veredicto indica que na gravación da gasolineira da Galuresa na que aparece Asunta coa súa nai no vehículo en dirección a Montouto “non se ven con claridade os asentos traseiros”, polo que non poden descartar que “Alfonso Basterra viaxase nel”.

Con estes datos, o xurado cre que ambos os dous pais se desprazaron ata a vivenda de Montouto e participaron na asfixia por sufocación que determinan os forenses e que, posteriormente, “nalgún momento da tarde”, Basterra “regresou ao seu domicilio” e comezou unha “actividade frenética” co seu teléfono móbil, realizando “repetidas chamadas” a Porto e a Asunta.

Para fixar a hora da morte de Asunta e a hora da inxestión do lorazepam, o xurado concede “especial valor” ao proceso de dixestión, que estaba aínda sen concluír, e está de acordo con que se produciu antes das 20.00 horas do 21 de setembro.

No momento da morte, segundo os testemuños dos informes periciais, a nena estaba baixo a influencia dunha dose tóxica de lorazepam”, determinan que “non tivo posibilidade de polo que defenderse”.

Finalmente, o xurado tamén admite o vínculo entre as cordas laranxas achadas na pista forestal de Teo, preto do cadáver, e as localizadas na casa de Montouto e considera que foron utilizadas para atar a nena de brazos e pernas nun momento próximo á morte, dadas as marcas atopadas no cadáver.