A defensa de Basterra nega que houbese aleivosía e pide a súa posta en liberdade

A avogada defensora de Alfonso Basterra, Belén Hospido, asegurou este venres que non considera que na morte de Asunta exista a agravante de “aleivosía” e pediu a posta en liberdade do seu defendido ata que haxa unha sentenza.

Despois de que o xurado popular lese o seu veredicto, que declara culpables de asasinato a ambos os dous pais, Belén Hospido rexeitou que exista “aleivosía” no crime, polo que indicou que se corresponde cun “homicidio” e non un asasinato.

“Non se pode dar unha cualificación de aleivosía se queda algunha posibilidade de defenderse”, dixo a letrada, para quen “neste caso queda clara esa posibilidade”. Ao mesmo tempo, reclamou que a agravante de abuso de superioridade se “englobe” no de parentesco”.

Tendo en conta estas circunstancias, pediu a pena mínima para o seu cliente, de 12 anos e medio de prisión e, en caso de considerarse un asasinato con agravantes, decantouse polos 17 anos e medio.

En canto á situación persoal de Alfonso Basterra, pediu que sexa posto en liberdade ata que se coñeza a sentenza e deixou entrever que prevé recurrila.

FALTA DE PROBAS DE CARGO

A falta de probas de cargo contra o pai de Asunta Basterra levou a súa letrada a proclamar a presunción de inocencia e facer fincapé no seu bo papel como pai como argumentos principais da súa defensa.

Así, a avogada de Alfonso Basterra sostivo durante o xuízo que o seu defendido non saíu de casa esa tarde e que non soubo nada da súa exmuller ata que ela, sobre as 21.30 horas, o chamou para dicirlle que Asunta desaparecera.

Aínda que recoñeceu que Basterra comprou en todas as ocasións o Orfidal, asegurou que era para Rosario Porto e que en todas as ocasións lle deu as caixas sen tocar, polo que non estivo a facer abasto e non coñecía os episodios previos de sedación. Sobre este punto en particular, deixou caer que en todas as ocasións antes das ocasións en que Asunta foi sedada a clase durmiu na casa da súa nai agás unha, na que veu ceada do piso de Porto.

Alfonso Basterra aferrouse no seu relato a que non sospeitou que Asunta puidese estar a ser sedada porque tiña “rinite alérxica” e debía tomar algún tipo de antihistamínico. A súa avogada defensora tamén reclamou a necesidade de pechar este caso para poder buscar o “verdadeiro culpable”.