Acusación popular e Ministerio Fiscal ven un plan de Porto e Basterra para matar a Asunta

Porto e Basterra na primeira xornada do xuízo

A primeira sesión en aberto do xuízo pola morte de Asunta Basterra estivo protagonizada este mércores polas intervencións dos representantes das partes, que expuxeron ante o tribunal e as xurados versións contrapostas sobre os feitos que rodearon a morte da menor.

Nunha xornada que se prolongou case por seis horas -con dous recesos-, os avogados das defensas recorreron a un discurso “lacrimóxeno” nas súas intervencións e apelaron ao papel de “vítimas” dos acusados, os pais de Asunta, á vez que expuxeron a existencia doutros culpables.

Pola contra, a acusación popular e a exercida polo Ministerio Fiscal mantivéronse firmes nos seus escritos de cualificación, apuntando aos pais como coautores do asasinato de Asunta mediante “un plan” pactado para “desfacerse” da nena, que “lles estorbaba”.

Ante os membros do xurado, as acusacións analizaron os testemuños que lles permitiron chegar ás súas conclusións de culpabilidade, mentres que as defensas aseguraron que non hai “ningunha proba” de que sexan os autores e reclamaron que se abran novas vías de investigación.

“COUSA DE DOUS”

Durante a súa intervención, o fiscal do caso, Jorge Fernández de Aránguiz, reiterou que a súa tese pasa porque a morte de Asunta Basterra “foi cousa de dous” e froito “dun plan” pactado polos seus pais para “desfacerse” dela.

Aránguiz baseou a súa argumentación nos repetidos casos de sedación acreditados polas análises do cabelo e as ocasións ás que non puido acudir a clase, así como nas diferentes versións dadas polos pais do día da desaparición.

Entre outros elementos, o fiscal advertiu ao xurado popular do feito de que probas como o portátil de Alfonso Basterra “custou atopalo”, polo que sostivo que a actitude dos acusados foi de “obstrución”. Ao mesmo tempo, asegurou que, de producirse hoxe en día este caso, pediría a prisión permanente revisable.

Ante unha sala ateigada de público, o Ministerio Fiscal criticou a actitude da defensa de Rosario Porto que “sostén que non foi ela sen ofrecer unha explicación alternativa”. “As cousas serían moi diferentes se dixesen, por exemplo, ‘fóiseme a man coas pastillas e isto foi un accidente'”, apuntou Fernández de Aránguiz.

Durante a sesión, ademais doutros elementos, o fiscal solicitou que se consideren como proba exemplares dos diarios ‘La Voz de Galicia’ e ‘El Correo Gallego’ correspondentes á “semana inicial da investigación” dos feitos.

Segundo a Fiscalía, estes exemplares demostrarían que Rosario Porto cambiou a súa versión inicial sobre o que fixo a tarde dos feitos tras coñecer polos medios que había gravacións que a mostraban indo en compañía da súa filla á súa vivenda de Teo, aínda que inicialmente dixo que fora soa.

UNHA INVESTIGACIÓN “INDEPENDENTE”

Durante a súa quenda de intervención, o avogado da acusación popular, Ricardo Pérez Lama, en representación da Asociación Clara Campoamor, defendeu as conclusións sacadas da investigación, “absolutamente independente” e que “os pais -de Asunta- entorpeceron desde o minuto un”.

Pérez Lama falou tamén dun “plan conxunto” para asasinar á menor e acusou aos pais de “mentir” de forma “reiterada” sobre cuestións como onde deixaron á súa filla a tarde da súa morte e de “ocultar” probas.

“Nin toda a maxia do mundo vai distraer a súa atención sobre o feito de que Asunta foi drogada e asasinada”, dixo o letrado ao xurado popular, para establecer despois unha correlación entre as datas nas que Alfonso Basterra adquiriu caixas de orfidal -medicamento recetado a Rosario Porto e que se achou no organismo de Asunta- e os períodos de sedación durante o verán.

Pérez Lama indicou que Alfonso comprou este fármaco o mesmo día no que, segundo contou a menor, alguén entrara no seu domicilio durante a noite e tentara asasinala; así como os días anteriores ás veces que Asunta acudiu a clase con síntomas de estar drogada.

PRESUNCIÓN DE INOCENCIA

Pola súa banda, o avogado defensor de Rosario Porto, José Luís Gutiérrez Aranguren, aproveitou a súa quenda para apelar ao principio de presunción de inocencia como algo “fundamental” e para asegurar que a instrución deste caso estivo “mal enfocada desde o principio”.

Aranguren lamentou que se “refugasen outras vías de investigación” e, do mesmo xeito que a defensa de Alfonso Basterra, aludiu ao home cuxo perfil xenético foi localizado na camiseta de Asunta para asegurar que “non ten ningunha coartada”.

Apelando á condición de pais dos acusados, Aranguren criticou que “nunca se lles considerou vítimas” e defendeu que estes “sempre mostraron a súa colaboración”. Por iso, apostou por “tratar de defender” o nome e dereitos de Asunta como “mellor homenaxe” á nena, que este mércores cumpriría 15 anos.

“Rosario non me pediu deféndeme, que eu son inocente, díxome ‘atópame a quen matou á miña filla'”, destacou Aranguren, á vez que asegurou ao xurado que “non van atopar nin unha soa proba” en contra da súa clienta, “porque non a hai”.

Neste sentido, pediu que se busque ao verdadeiro autor dos feitos” e reclamou incorporar á causa “impresións” de medios dixitais nos que se describen as características das vítimas do pederasta de Cidade Lineal, cuxo “modus operandi” vinculou co crime de Asunta. A defensa de Basterra reclamou tamén indagacións nesta liña, á que se opón a Fiscalía.

A PERDA DA SÚA FILLA

Tamén a avogada defensora de Alfonso Basterra, Belén Hospido, apelou á condición de “vítima” do seu defendido para apostar pola súa inocencia e asegurou que “non existe ningunha proba” da súa culpabilidade.

Nun ton que ela mesma recoñeceu que se podería cualificar de “lacrimóxeno”, aínda que rexeitou esta denominación, a letrada asegurou que “non hai proba de cargo” e interpelou aos membros do xurado para dicirlles que “Asunta merécese que se xa tivo a desgraza de (…) resultar morta, polo menos que a determinación de quen foi ou quen non foi se faga dunha maneira xusta, sensata, ordenada e chegando ao resultado que sexa”.

A Basterra considerouno “unha vítima da morte da súa filla”, unha situación na que “ninguén sufriu máis que os seus pais”, ratificou. Así mesmo, Belén Hospido atribuíu precisamente a esta situación de shock tras a morte de Asunta a actitude fría mostrada por Alfonso nos días posteriores.

“Se nalgún momento non se deu algunha explicación, hai que ter en conta que eles estaban sometidos a moita presión”, narrou, para continuar indicando que “habería que estar no seu corpo para entender a súa reacción”.

Tras negar a ocultación do ordenador portátil de Alfonso Basterra, a súa avogada negou que o seu propósito no escrito de conclusións fose tratar de “trasladar a culpa” a Rosario Porto cando explica que o pai lle entregaba o Orfidal que compraba a ela.

A maiores, nun comportamento que admitiu como “estraño”, indicou que o seu defendido “acudiu a un médico para pedir que lle recetara ‘Orfidal’ a el para darllo” á súa exmuller. “Fíxoo porque cría que Porto estaba nunhas circunstancias anímicas nas que el podía colaborar. Foi a súa maneira de contribuír a que ela se curase”, argumentou.